#subiektywnie i kropka - {1}

Witajcie!

    Wczoraj miał pojawić się pierwszy post z tego cyklu, jednak byłam zbyt zmęczona na siedzenie przed laptopem i wskutek tego wpis pojawia się dopiero dzisiaj. Bardzo Was przepraszam i mam nadzieję, że mi wybaczycie! :-)
    Tekst, który dzisiaj opublikuję to moja praca na konkurs im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki pod hasłem ,,Pomóż ocalić życie bezbronnemu". Jak się pewnie domyślacie, jest to konkurs bardziej katolicki, dlatego znajdziecie tutaj dużo odwołań do Boga. Nie mniej jednak, zapraszam do czytania! :-)


      List do kobiety

    Kim jesteś? To z pozoru banalne pytanie, zmusza nas do dłuższej analizy naszych życiowych doświadczeń, ostatnich czynów, a także obecnego stanu. Jakiejkolwiek odpowiedzi byś nie udzieliła, wszystko to ma jedną, główną przyczynę. Wiesz co nią jest? Twoje życie. To właśnie ono umożliwiło Ci podejmowanie wyborów, które z kolei doprowadziły do tego, kim teraz jesteś.

    Powiem Ci, jak Cię nazywam. Szczęściarz. Jesteś nim, tak samo jak ja, Twoi znajomi i wszyscy na naszej planecie. Może Cię nie zaskoczę, ale powód znowu jest taki sam - żyjemy. 

    Będąc małą dziewczynką wiedziałam już, że życie to najwspanialszy dar. Szczerze mówiąc, myślałam, iż każdy tak sądzi. A potem dorosłam i zobaczyłam jak ludzie mordują, choćby kilkoma tabletkami.

    Obraz kobiety trzymającej w dłoniach test ciążowy z dwiema czerwonymi kreseczkami, można śmiało porównać do rąk Boga wyciągających najpiękniejszy prezent. Pan obdarzył nas wolną wolą i tylko od nas zależy, co zrobimy z tym małym, lecz jednocześnie ogromnym cudem. Uważam, że odpowiedź powinna być oczywista dla każdego. Niestety, zbyt często okazujemy się egoistami, pozbawionymi człowieczeństwa i miłości.

    Nigdy nie przestanie mnie zadziwiać to, ile ludzie są w stanie zrobić dla kariery, pracy, opinii czy wyglądu. Dążą do bycia lepszymi niż są w rzeczywistości. ,,Trzeba być lepszą wersją siebie" - tłumaczą. Prześcigają się wzajemnie, niczym zawodnicy tegorocznego maratonu. Jednak gdzieś pomiędzy tym wyidealizowanym życiem, a rzeczywistością zgubili coś niezwykle ważnego: odpowiedzialność za własne czyny i miłość do bliźniego. I tak, wyprani z uczuć, przechodzą przez kolejny dzień, który od poprzedniego różni się tylko datą w kalendarzu. Opierają się na myśleniu o sobie w takim stopniu, że przewróciliby się, gdyby ktoś im je wyrwał. Owszem, oni są tu, istnieją - ale nie żyją. 

    Nikt nie zna i nie kocha Cię tak, jak Bóg. Nigdy nie zrozumiemy Jego decyzji i sytuacji, jakie przed nami stawia. Jednak zawsze powinniśmy ufać w Jego dobro i miłość, które kieruje w stronę wszystkich ludzi. W Twoją także. To dzięki Niemu otwierasz oczy i dostajesz szansę na przeżycie kolejnego dnia. Dlaczego tak wielu z nas pozbawia tej szansy innych?

    Łatwo mówić i decydować o rzeczach, których nie widzimy. Łatwo wtedy popełnić błąd. Ale uwierz, że pogodzenie się z nim nie jest już takie proste. Zbyt często zapominamy, że to nie do nas należy odbieranie życia, lecz do tego, kto je dał. Otrzymaliśmy przykazanie, które nie budzi żadnych wątpliwości: nie zabijaj. Odnoszę jednak wrażenie, że ludzie próbują znaleźć w nim jakieś dziury, mogące pomóc im w wytłumaczeniu własnych czynów i ucieknięciu od odpowiedzialności. Oszukujemy sami siebie, a potem narzekamy, że czujemy się zagubieni. To trochę infantylne, nie sądzisz? 

    Bóg nas umiłował i nazwał swoimi dziećmi. Pragnie naszego szczęścia i choć chwilowo wydaje Ci się, że jest inaczej, to nie masz racji. Czasem odnosimy wrażenie, że nasze życie rozsypuje się na drobne kawałki niczym domek z kart. Wystarczy tylko, że powierzysz to Bogu, a On ponownie stworzy piękną całość, chociaż Ty nie potrafiłaś dopasować do siebie dwóch najprostszych elementów. Bóg jest miłością i cały świat należy do Niego. Dlatego nie zaprzeczaj, kiedy powiem, iż wszystko wokół nas dzieje się na potrzebę większego dobra.

    Nigdy nie jest za późno ani za wcześnie, gdy Bóg o czymś decyduje - jest dokładnie wtedy, kiedy trzeba. Wierzę, iż Pan jako nasz najlepszy przyjaciel, wspiera swoje umiłowane dzieci we wszystkich ich celach. Tylko trzeba tego chcieć i zaprosić Go do swojej codzienności.

    Stwórca nie działa bez powodu. Zna Cię bardziej niż Ty sam, więc zaufaj Jego decyzjom i przyjmij je z pokorą. Pan nigdy Cię nie skrzywdzi - nawet, gdy wszystko przypomina Ci największą łamigłówkę, z jaką miałaś kiedykolwiek do czynienia. Prawda jest jednak taka, że dary jakimi Ojciec nas obdarza, najczęściej stają się zrozumiałe po dłuższym okresie. Z perspektywy czasu dostrzegamy także, jak bardzo ich potrzebowaliśmy.

    Jeśli czegoś nie widzimy, nie oznacza to, że tego nie ma. Możesz używać medycznych terminów, jednakże nie zmienisz tym rzeczywistości. To żywy, ludzki organizm. Dziecko. Twoje dziecko, które czuje jak każdy z nas. A może nawet intensywniej?

    Wiesz co jest w tym wszystkim najgorsze? Ono nie ma szansy. Ty go jej pozbawiasz. Ingerujesz w czyjeś życie, jakby ktokolwiek na Ziemi posiadał do tego prawo. Tłumaczysz, że tak będzie lepiej dla wszystkich. A to szczęście, zamknięte w miniaturowym ludzkim ciele, nie ma żadnego wyboru. Bo własna matka mu go odebrała. 

    Przepełnione miłością do matki od dnia poczęcia, nie otworzywszy oczu, poznaje świat od najokrutniejszej i najohydniejszej ze wszystkich stron. Dlaczego dobro zwalczasz złem, a miłość - nienawiścią? Czym te niewinne dzieci sobie na to zasłużyły? Nie wiesz. Bo nie widzisz już nic, oprócz swojego idealnego życia, które z każdym kolejnym dniem zamienia się w coraz większą, nic nie wartą papkę. Ty stajesz się pustą skorupą, a czas - karą.

    A teraz pomyśl, że to dziecko siada naprzeciwko Ciebie i zadaje proste pytanie ,,dlaczego?". Jego oczy przepełnione są miłością, której nie potrafiłaś dostrzec w tamten poranek, kiedy szłaś do kliniki. W dzień, który nigdy nie przestanie Cię prześladować. W dzień, w którym zabiłaś niewinną istotę. 

    Zapytam jeszcze raz. Kim jesteś?

* * *

Czasem myślę sobie, co byłoby, gdybym teraz zaszła w ciążę. Mam tylko plany i marzenia - czy nimi wykarmiłabym tego małego człowieka? Nie. Ale czy moje plany i marzenia mogą decydować o czyimś życiu? Oczywiście, że nie.

Jak śpiewają Tabb & Sound'N'Grace: Nic nie jest na pewno/A jednak mam pewność/Nigdy nie jestem całkiem sam. Ty też nie jesteś całkiem sam i zawsze odnajdziesz pomocną dłoń, wyciągnięta w Twoją stronę. Czasem wystarczy po prostu otworzyć oczy. A czasem musisz poszukać jej sam/a - bo kto mówił, że życie jest proste?

Bóg się mamo nie pomylił - narodziłem się z miłości.

Bardzo proszę o niekomentowanie postu bez przeczytania jego zawartości.