Jak to jest z tą wolnością słowa?

Wolność słowa - teoretycznie wywalczona i powszechnie dostępna, jednak w praktyce wciąż dla wielu totalnie obca. No bo sami powiedzcie, ile razy gryźliście się w język, aby nie wyrazić na głos własnego zdania? Przyczyny tego zjawiska są różne: obawa o swoją przyszłość, brak asertywności, paniczny strach przed byciem ,,niegrzecznym", itd.

Ile razy milczeliście jak grób, chociaż nie zgadzaliście się z opinią nauczyciela? Ile razy liczyliście w myślach do dziesięciu, błagając o to, aby nie palnąć czegoś nie do końca uprzejmego na idiotyczne teksty natrętnej sąsiadki? Ile razy robiliście coś wbrew swoim przekonaniom, tylko z powodu braku odwagi?

Jeśli nawet raz - to i tak stanowczo za dużo.

Ostatnio wdałam się w dyskusję z kobietą, która nie ukrywała się ze swoim zdaniem i przekonaniem o wyższości własnego tyłka. Uważałam, że ktoś powinien pomóc jej wrócić na ziemię, a skoro chętnych nie znalazło się zbyt wielu (czyt. wcale), to stwierdziłam, że zrobię to ja.

Pierwszy cudowny, niespotykany i jakże m o c n y argument tejże pani (nie będę używać wielkiej litery, bo brak w tej chwili we mnie szacunku do tej istoty) brzmiał: jesteś za młoda, aby ze mną dyskutować! No przecież, przepraszam - zapomniałam. Wolność słowa zdobywa się dopiero po czterdziestce, ajj ja niemądra. Pan M. straszną gafę popełnił z tą piątką z WOSu. 

Ludzie, błagam Was. Ogarnijcie się.

Nie obchodzi mnie wiek, status materialny czy pozycja społeczna osoby, gdyż to nie jest wyznacznikiem żadnej wartości. Jeśli ktoś mówi A, to ja mam prawo odpowiedzieć B - i tyle, proste. 

Nie mówię tutaj o obrażaniu drugiej osoby dla własnej przyjemności czy o czymś równie infantylnym. Chodzi mi raczej o to, aby nie bać się reagować, jeśli drugi człowiek zachowuje się irracjonalnie - bo większość ludzi w takich sytuacjach staje się nagle niewidoma i niesłysząca.

Kiedy ktoś obraża Ciebie i Twoje poglądy - broń je i nie uciekaj przed dyskusją; kiedy sąsiadka codziennie wychodzi z domu z podbitym okiem - nie udawaj, że to nowy makijaż; kiedy ktoś traktuje drugą osobę nieodpowiednio, a poszkodowany nie ma odwagi zareagować - Ty znajdź tę odwagę w sobie.

Wiadomo, że milczenie i udawanie umarłego w takich sytuacjach jest prostsze, wygodniejsze i rzadko niesie za sobą konsekwencje. Ale czy w życiu chodzi o to, aby iść na łatwiznę? 

Korzystajcie z wolności słowa (i nie tylko słowa). Mądrze, ale korzystajcie.